Na początku 2022 r. weszła w życie nowelizacja przepisów ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci. Od tego momentu instytucją właściwą w sprawie ustalania prawa do świadczenia wychowawczego i jego wypłaty stał się Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Nie oznacza to jednak, że z gminy zniknęły wszystkie zadania przewidziane tą ustawą.
Kategoria: Artykuł
W ostatnich latach kilkukrotnie podejmowano próby znowelizowania ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Jednak projekty przygotowanych zmian nie zostały sfinalizowane. Obecnie zaproponowana nowelizacja ma jednak szanse na uchwalenie. Jeśli zostanie ona przyjęta przez ustawodawcę, stanowić będzie duże wyzwanie dla jednostek realizujących zadania przede wszystkim z zakresu pieczy zastępczej i adopcji.
Działania wojenne wszczęte przez rosyjski reżim na terytorium Ukrainy, prowadzone z pogwałceniem wszelkich konwencji międzynarodowych oraz bez uzasadnionej przyczyny, wzbudziły w nas wszystkich szok i niedowierzanie, a także obawę przed naruszeniem integralności terytorium Polski. Jednak nasze odczucia bledną wobec tego, co przeżywają osoby zamieszkałe w Ukrainie i te, które uciekają za granicę przed wojną.
Asertywność to dla rodziców kontrowersyjny, grząski temat. Budzi emocje i dość często postrzegany jest zero-jedynkowo, skrajnie. Psychologowie są przekonani, że taka postawa służy wartościom osobistym, budowaniu dobrych, bezpiecznych relacji z otoczeniem i – co ważne – pozwala na wypracowanie prawidłowego wzorca postępowania. Niestety, asertywność bywa identyfikowana również z egoizmem i bezwzględnym stawianiem siebie na pierwszym miejscu. Często nie wiemy dokładnie, co się pod tym pojęciem kryje i mając swoje założenia, nie chcemy się w tę dziedzinę wgłębiać.
Bezdomni – ludzie wyrzuceni poza społeczny nawias. Kolokwialnie mówi się o nich „trolle”. Ich widok budzi skrajne emocje: wstręt, pogardę, obrzydzenie, niechęć, współczucie, litość, poczucie, że życie nie jest sprawiedliwe.
Praca osoby zatrudnionej na stanowisku pracownika pomocy społecznej polega na kontakcie z osobami w różnego rodzaju kryzysach. Wymaga ona od pracownika wysokiego poziomu kompetencji interpersonalnych, które – jak dowodzi wiele doniesień z praktyki szeroko rozumianej pomocy psychologicznej – w dużym stopniu przyczyniają się do poprawy funkcjonowania osób wspieranych.
Ustawa z dnia 19 lipca 2019 roku o realizacji usług społecznych przez Centra Usług Społecznych na stałe do obrazu pomocy społecznej wprowadziła CUS. Co się od tego momentu zdarzyło? Niniejszy artykuł będzie rodzajem zbiorczej refleksji nad tym zagadnieniem.
Ustawą z dnia 15 kwietnia 2021 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej i ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2021 r., poz. 803) znowelizowane zostały m.in. przepisy art. 8 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, dotyczące obliczania dochodu beneficjentów pomocy społecznej. Przyznam, że nawet nie przyszło mi na myśl, że ta – wydawałoby się oczywista – zmiana wywoła tyle wątpliwości i dyskusji wśród pracowników socjalnych.
Podstawowym celem pomocy społecznej jest umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężania trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Szczególną kategorię osób potrzebujących tej pomocy stanowią matki z małoletnimi dziećmi i kobiety w ciąży, dotknięte przemocą lub znajdujące się w innej sytuacji kryzysowej. Dla nich ustawa o pomocy społecznej przewiduje możliwość skorzystania z dedykowanej im formy wsparcia, jakim jest schronienie i wsparcie w domach dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży.
Automatyzacja procesów biurowych to zjawisko, z którym mamy do czynienia coraz częściej, również w urzędach, i szerzej – w administracji publicznej. W jaki sposób systemy informatyczne mogą wesprzeć pracowników tych instytucji?
Stawanie się ofiarą przemocy w rodzinie stanowi długofalowy proces. Wymaga on przeformułowania życiowego planu minimum i przystosowania się do zastanej rzeczywistości. Nikt natychmiast nie rezygnuje z marzeń, tym bardziej nie godzi się na ciągłe awantury i powstałe w ich wyniku obrażenia.
Terapia dialektyczno–behawioralna stworzona została przez Marshę M. Linehan w odpowiedzi na brak wystarczająco skutecznych metod leczenia pacjentów z tendencjami samobójczymi lub tendencjami do samookaleczania, o wysokim ryzyku samobójczym.