Strach należy do spektrum emocji człowieka i ma nieocenione znaczenie w procesie ewolucji i przetrwania. W związku ze swoją ogromną rolą w rozwoju osobniczym zazwyczaj pojawia się w sposób skonkretyzowany, wyczuwalny, nieprzyjemny w odbiorze, a osoba nim dotknięta trafnie rozpoznaje jego zaistnienie. O ile naturalny poziom lęku czy strachu ma charakter przystosowawczy i jego występowanie jest rzeczą naturalną oraz pozytywną, o tyle jego nienaturalna, wyolbrzymiona, zniekształcona postać, pojawiająca się w formie zaburzeń lękowych, znacząco upośledza życie i funkcjonowanie osób nią dotkniętych.
Kategoria: Artykuł
Ustawą z dnia 5 sierpnia 2022 r. o dodatku węglowym uchwalone zostało kolejne – po dodatku osłonowym – świadczenie mające na celu wsparcie obywateli w związku z problemami energetycznymi. W odróżnieniu jednak od dodatku osłonowego ma ono charakter bardziej powszechny, bo niezależny od dochodu.
Pracownicy socjalni mierzą się w swojej pracy z różnego rodzaju wyzwaniami. Jednym z nich jest pomoc dla osób wracających do środowiska z zakładów karnych. Pomimo tego, że trudności życiowe po opuszczeniu zakładu karnego należą do katalogu przyczyn, które uprawniają do korzystania z pomocy społecznej, problemy tej grupy klientów są zazwyczaj traktowane marginalnie.
Wychowanie jest jednym z najważniejszych procesów, których celem jest przygotowanie dziecka do dorosłego życia. W dzisiejszych czasach, inaczej niż to było kiedyś, placówki oświatowe nie są miejscem, gdzie jedynie wpaja się obowiązujące normy, ale też tworzy się w nich warunki do wszechstronnego rozwoju. Nad całością tego procesu powinien czuwać psycholog jako specjalista w dziedzinie wychowania.
Rola psychologa nie zawsze kończy się na prowadzeniu terapii czy stawianiu diagnozy. Zdarza się, że osoby, które korzystają z naszych usług, potrzebują nas również na sali sądowej jako świadków w sprawach. Dlatego też profesja psychologiczna angażuje nas nie tylko w sposób merytoryczny. Wiele sytuacji pokazuje, że wsparcie, które świadczymy właśnie podczas procesu, jest niezwykle ważne i niejednokrotnie ma realny wpływ na życie innych ludzi.
Rodzina uznana jest za najbardziej istotne środowisko wychowawcze i socjalizacyjne, zapewniające dziecku nie tylko zabezpieczenie potrzeb egzystencjalnych, ale również rozwój fizyczny, społeczny i emocjonalny. Dysfunkcyjny system rodzinny jest często źródłem doznawania przez nastolatka trudnych emocji, stanowi podłoże frustracji, lęków i napięć (Michałowska, 2012). Pogłębiona diagnoza środowiska rodzinnego nieletniego jest pierwszym krokiem do wypracowania skutecznych metod oddziaływania na nastoletnich sprawców przestępstw.
O dzieciach często potocznie mówi się, że są „trudne”. Nie jest jednak zazwyczaj jasne, co należy przez to określenie rozumieć. Bardziej rozsądne i mniej krzywdzące wydaje się określenie: „dzieci przeżywające trudności”, co umożliwia zaprzestanie traktowania młodego człowieka jedynie jako zbiór objawów czy jednostkę w klasyfikacji chorób i pozwala na szersze spojrzenie na młodą osobę, ujrzenie często wielopłaszczyznowego kon- tekstu jej trudności.
W czerwcu br. Rada Ministrów przyjęła dokument pod nazwą „Strategia Rozwoju Usług Społecznych, polityka publiczna do roku 2030 (z perspektywą do 2035 r.)”. Proces opracowania tego dokumentu trwał długo i rozpoczął się już w 2012 roku od „Ogólnoeuropejskich wytycznych dotyczących przejścia od opieki instytucjonalnej do opieki świadczonej na poziomie lokalnych społeczności”. Dokumenty te warto przeanalizować, gdyż znajomość zawartych w nich treści znacząco ograniczyłaby duży poziom frustracji związany z pojęciem deinstytucjonalizacji.
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej świadczenia pomocowe dzieli na dwie kategorie – pieniężne i niepieniężne. Wśród najczęściej przyznawanych świadczeń pieniężnych – obok zasiłku stałego i zasiłku okresowego – znajdują się zasiłki celowe. I chociaż art. 36 ustawy wymienia je zwięźle: zasiłek celowy i specjalny zasiłek celowy, to tak naprawdę podział zasiłków celowych jest znacznie bardziej szczegółowy.
„Chociaż prawdopodobnie mężczyźni cierpią na depresję równie często jak kobiety, statystyki pokazują, że znacznie trudniej im szukać pomocy czy rozmawiać o tym z przyjaciółmi lub krewnymi”1 (Maud 2006). Mężczyźni w przeszłości byli postrzegani jako żywiciele, opiekunowie i obrońcy. W związku z tym bywają przerażeni, gdy odczuwają depresję, ponieważ tracą w tym swoją siłę i pewność siebie. Ponadto przyjęcie, że jest się kruchym, podatnym na zranienia i potrzebuje się pomocy jest bardzo trudne dla mężczyzn. Dlatego zjawiskiem obecnym w zachowaniach mężczyzn, zwłaszcza tych tzw. wysoko funkcjonujących, bywa ukrywanie czy maskowanie depresji2.
Minimalna dawka lęku jest niezbędna do rozwoju. Odczucie lęku mobilizuje organizm, pobudza do podjęcia zachowań w kierunku zmiany dotychczasowej, niekorzystnej sytuacji. Jest niezbędnym elementem w procesie kształtowania własnego Ja, własnej osobowości, relacji z innymi. Jednak przekroczenie granicy między konstruktywnym lękiem, będącym zdrową reakcją obronną a zaburzeniem, jest często niezauważalne i prowadzi do obniżenia jakości życia. Doniesienia badawcze wskazują, że pomimo podejmowanych działań profilaktycznych wzrasta liczba trudności lękowych u dzieci, maskowanych często symptomami somatycznymi.
Konopie indyjskie są jedną z najszerzej stosowanych rekreacyjnie substancji na świecie. Kannabinoidy są głównymi składnikami psychoaktywnymi marihuany spośród 113 obecnych w nich substancji. Znane powszechnie i pożądane uczucie bycia na „haju” wywołuje delta-9-tetrahydrokannabinol (THC). Innym powszechnym kannabinoidem jest kannabidiol (CBD), który nie wywołuje takich samych efektów euforycznych jak THC, ale jest stosowany w różnych wskazaniach.