Według podstawowych założeń TSR najmniejsza zmiana może być początkiem większej, a jednym z najważniejszych aspektów jest praca z zasobami i mocnymi stronami klientów zgłaszających się po pomoc do gabinetu psychoterapeuty.
Według podstawowych założeń TSR najmniejsza zmiana może być początkiem większej, a jednym z najważniejszych aspektów jest praca z zasobami i mocnymi stronami klientów zgłaszających się po pomoc do gabinetu psychoterapeuty.
Myślenie magiczne to przekonanie i wiara w to, że myśli, życzenia i pragnienia mogą wpływać na zewnętrzny świat. Koncept ten zakłada wizualizację lub wiarę w istnienie kogoś lub czegoś, co nie istnieje. Jest to zjawisko powszechnie występujące u małych dzieci.
Problematyka współuzależnienia stanowi przedmiot zainteresowań wielu badaczy. Mimo licznych prób zdefiniowania tego zjawiska oraz jego genezy dotychczas nie udało się ustalić wspólnego stanowiska. Współuzależnienie najczęściej jest opisywane w odniesieniu do trzech różnych kategorii, które jednocześnie stanowią próbę jego definicji. Pierwsza kategoria określa je jako chorobę, w której podłoże, analogicznie jak w przypadku uzależnienia, stanowi podstawowy proces nałogowy. Ujęcie drugie opisuje ten problem w kontekście zaburzenia osobowości. Z kolei ujęcie trzecie zyskuje w ostatnich latach największe grono zwolenników. Zgodnie z tym podejściem współuzależnienie stanowi swoistą reakcję na trudną i stresującą sytuację wynikającą z funkcjonowania w bliskiej i jednocześnie toksycznej relacji z osobą uzależnioną. Jak potwierdzają jedne z najnowszych badań (Klimczak 2019), jego korzenie sięgają bolesnych doświadczeń z okresu dzieciństwa, za sprawą których wykształcone w tamtym okresie strategie radzenia sobie z trudną sytuacją rodzinną zostają niejako odtwarzane w dorosłości w relacji z osobą uzależnioną.
Zgodnie z preambułą ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, konstytucyjna zasada pomocniczości nakłada na państwo obowiązek wspierania jedynie tych osób ubogich, które nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb i nie otrzymują należnego im wsparcia od osób należących do kręgu zobowiązanych wobec nich do alimentacji. Takie osoby – po spełnieniu ustawowych przesłanek – otrzymują status osób uprawnionych.
Poprzednie dwa artykuły z niniejszego cyklu dotyczyły pracy z rodziną biologiczną zagrożoną odebraniem dziecka lub po jego umieszczeniu w pieczy zastępczej. W niniejszym artykule przyszła pora na podzielenie się refleksjami związanymi z planem pomocy dziecku zabranemu z rodziny biologicznej i umieszczonemu w rodzinnej pieczy zastępczej.
W ostatnim czasie MRiPS zgłosiło dwa projekty nowelizacji ustawy o pomocy społecznej. Każdy z nich zawiera istotne zmiany w funkcjonowaniu domów pomocy społecznej. Jednak zaproponowane zmiany obejmują także inne aspekty regulowane ustawą.
Dlaczego moja mama mnie nie pokochała? – to pytanie nurtuje dziecko, które doświadczyło nieobecności rodzica. To pytanie, ale też obraz opuszczającego rodzica wpisują się w świat wewnętrzny dziecka i pozostają z nim do końca życia. Osoby te zmagają się z RAD, choć rzadko o tym wiedzą.
Doświadczenia urazowe o wyjątkowym nasileniu, związane z wpływem przyrody lub powodowane przez ludzi, zwane są doświadczeniami traumatycznymi.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wg ICD-10 określa chorobę alkoholową jako „zaburzenie psychiczne i behawioralne związane z używaniem substancji psychoaktywnej”. Centralnym objawem choroby jest wewnętrzny przymus spożycia alkoholu. Wszystko inne traci znaczenie.
Zgodnie z preambułą do ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, wspieranie osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej z powodu niemożności wyegzekwowania alimentów należy łączyć z działaniami zmierzającymi do zwiększenia odpowiedzialności osób zobowiązanych do alimentacji. Dlatego w ustawie tej znalazły się regulacje nie tylko umożliwiające wsparcie dla wierzycieli alimentacyjnych, ale także narzędzia pozwalające na dyscyplinowanie dłużników do realizowania obowiązku alimentacyjnego.
W pierwszej części artykułu poświęconego pracy z rodziną biologiczną, w której występują zaburzenia funkcji opiekuńczo-wychowawczej opisano działania, jakie w ocenie autora powinny zostać podjęte, zanim instytucje do tego powołane stwierdzą, że jedynym rozwiązaniem jest umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej. W niniejszej części zawarto refleksje dotyczące wsparcia rodziny i dziecka przez system, na tyle skutecznego, by była możliwa ponowna integracja.
Na pewnym etapie życia większość ludzi narażona jest na doświadczenie traumatycznych przeżyć. Zaliczamy do nich tak różne od siebie zdarzenia, jak: gwałt, klęski żywiołowe, przemoc domową, śmierć członka rodziny lub bliskiej osoby, wypadek komunikacyjny, udział w działaniach militarnych czy też otrzymanie diagnozy o terminalnej chorobie. Jednakże występowanie zespołu stresu pourazowego u osób, u których doszło do ekspozycji na traumatyczne przeżycie, nie jest częstym zjawiskiem.