Kategoria: Artykuł

Chociaż przesłanki umieszczenia w domu pomocy społecznej osoby z zaburzeniami psychicznym są podobne jak w przypadku osób, które takich zaburzeń nie wykazują, to jednak zasady postępowania są nieco odmienne, a procedury bardziej złożone.

XXI wiek powinien być wiekiem rozwoju usług społecznych. Służyć temu mają działania związane z deinstytucjonalizacją, czyli procesem rozwoju usług świadczonych na poziomie lokalnych społeczności (również profilaktycznych), których zadaniem jest wyeliminowanie konieczności opieki instytucjonalnej.

Artykuł dotyka tematyki doświadczenia traumatycznego oraz uzależnienia i powiązań pomiędzy tymi zjawiskami. Przedstawia krótką historię pojęć, podejmuje dyskusję nad rozumieniem definicji obu zjawisk, a także skupia się na praktycznych powiązaniach pomiędzy traumą a uzależnieniem, a także ich leczeniem. Podkreśla istotę zauważania uzależnienia występującego u klientów z doświadczeniem traumy czy też zwrócenia uwagi na zaburzenia traumatyczne u pacjentów uzależnionych oraz integrowania tych zjawisk.

Młode osoby często borykają się w swoim życiu z wieloma sytuacjami wywołującymi w nich napięcie, z którymi trudno im sobie poradzić w adekwatny sposób. Dzieje się tak z różnych powodów – czasami dlatego, że w ich systemie rodzinnym brakuje odpowiednich wzorców moderujących pewne zachowania, z powodu niewłaściwych postaw innych ludzi skierowanych w stronę młodej osoby (np. różne formy przemocy), czasem jest to powiązane ze współwystępującymi zaburzeniami, takimi jak chociażby depresja, lęk czy zaburzenia stresu pourazowego.

Według Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA, 2017) każdego roku 2,5 mln dzieci jest angażowanych w postępowania sądowe w UE. Udział dzieci jest kluczowy, na co wskazują zapisy prawa międzynarodowego oraz Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka. Zapewnienie przyjaznych warunków podczas wysłuchania w sprawach cywilnych jest istotne dla sprawnego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. Niezbędne jest, aby dzieci uczestniczące w wysłuchaniu czuły się bezpieczne i szanowane, a także aby minimalizować stres i ryzyko ich wtórnej traumatyzacji.

Specustawa o pomocy obywatelom Ukrainy jest specyficznym aktem prawnym. Poza szybkim uchwaleniem, co było niezbędnym wymogiem do stworzenia legalnych form instytucjonalnej pomocy, musimy mierzyć się z licznymi jej nowelizacjami, których w ciągu zaledwie kilku tygodni doczekaliśmy się aż pięciu – ostatnia z 27 kwietnia br.

„Co się z nim stało?” – łamiemy sobie głowy, gdy ktoś, kto jeszcze niedawno był chodzącym ideałem, staje się psychicznym krzywdzicielem, myślącym wyłącznie o sobie, obojętnym na uczucia innych egocentrykiem. A odpowiedź może być tyle prosta, co bolesna: wpadliśmy w sidła narcyza.

Bullying jako forma przemocy pojawia się w różnych środowiskach już od najmłodszych grup przedszkolnych (Tłuściak-Deliowska, 2017). Rozumiany jest jako niebezpieczne i agresywne zachowanie, które ma konkretną charakterystykę (Orpinas, Horne, 2006). Przybiera różne formy, jednak wyróżnia je świadome i długotrwałe oddziaływanie przemocowe oraz dysproporcja sił między oprawcą a ofiarą.