Problemy wychowawcze pojawiają się, między innymi, jako odpowiedź na niewłaściwe decyzje rodziców, ich niekonsekwencję, brak umiejętności ustalenia rozsądnych granic, konflikty. Cały wachlarz trudności wychowawczych występuje, gdy rodzice nie okazują dzieciom miłości albo robią to bardzo rzadko, na przykład w odpowiedzi na dobre zachowanie czy dobrą ocenę.
Dział: Zdaniem psychologa
Zjawisko przestępczości występującej wśród młodzieży stale pozostaje w kręgu zainteresowania badaczy w obszarze teoretycznym i praktycznym. Nieustannie poszukujmy nowych sposób korygowania kryminogennych zachowań i różnych form społecznego niedostosowania. Większość szkół i ośrodków boryka się ze zjawiskiem przestępczości wśród swoich wychowanków. Aby skutecznie radzić sobie z tym problemem, warto zapoznać się z podstawową wiedzą dotyczącą tego zjawiska, mechanizmami jego powstawania i sposobami radzenia sobie.
Do samobójstwa często prowadzi brak jakiejkolwiek nadziei. Samobójstwo to dramatyczne działanie osoby, która ogarnięta jest intensywnym stanem beznadziei, bezradności, to akt desperacji osoby, która ma poczucie braku sensu dalszego życia i nie dostrzega innej opcji, która przyniosłaby jej pomoc w cierpieniu, którego aktualnie doświadcza.
Dojrzewanie to okres, w którym zachodzą poważne zmiany w rozwoju fizycznym, poznawczym, emocjonalnym, a także w obszarze społecznych kontaktów. To początek budowania niezależności i samodzielności. Na pierwszy plan wysuwają się indywidualne potrzeby, ambicje i plany. W tym czasie intensywnego wzrostu, niemal we wszystkich obszarach życia, mogą pojawiać się napady lękowe i ataki paniki.
Pierwsze spotkanie, szczególnie w środowisku rodziny, do której kierowana jest pomoc, to nierzadko trudne zadanie. Niepewność, pewien poziom nieprzewidywalności, brak wiedzy o tym, co pracownicy zastaną, szczególnie duży, kiedy brakuje wielu danych, to klimat stanowiący duże wyzwanie dla pracowników OPS.
Zakres zadań dotyczących po- mocy dziecku i rodzinie, który jest wymieniony w Ustawie o po- mocy społecznej nie jest przy- padkowy. Pierwsze zadania opisują profilaktykę i wsparcie jako główny zakres pracy socjalnej. Polega ona na współpracy z rodziną oraz obserwacji, ocenie i opisie problemu, który się w niej pojawia. To bardzo odpowiedzialne zadanie, szczególnie gdy dotyczy dzieci – a zwłaszcza tych młodych ludzi, których dotyka problem nadpobudliwości psychoruchowej.
Rodzina doświadczająca różnego rodzaju kryzysów (takich jak m.in. uzależnienie, przemoc, przewlekła choroba, długotrwałe bezrobocie) wykazuje słabą umiejętność czerpania z zasobów wewnętrznych i ze wsparcia z zewnątrz. Panuje w niej dysharmonia, zaburzone są granice funkcjonowania w różnych obszarach. Pracownik socjalny już od pierwszego spotkania z rodziną ma możliwość pozytywnego oddziaływania na nią w wielu różnych aspektach.
Ponieważ aż 8 milionów Polaków cierpi na różnego rodzaju problemy i zaburzenia psychiczne, niewykluczone, że pracownik socjalny w swojej pracy spotka się z osobą z tego typu chorobą. Jak wówczas postępować, by nie zaszkodzić cierpiącemu?
Można zaryzykować twierdzenie, że bez zrozumienia, iż specyfika funkcjonowania klienta ośrodków pomocy społecznej jest w dużym stopniu „upośledzona” jeśli chodzi o poczucie sprawczości i wiary we własne możliwości, nie można w zadowalający i skuteczny sposób mu pomóc.
Niniejszy artykuł będzie składał się z dwóch części, temat jest bardzo obszerny i chciałabym go Państwu przedstawić w obszarze teoretyczno-praktycznym. Pierwszy będzie dotyczył kwestii teoretycznych w oparciu między innymi o pracę prof. Antoniego Kępińskiego, w drugim zajmiemy się kategorią praktyczną, dotyczącą kontaktu z chorym, motywacją do leczenia oraz zasadami bezpieczeństwa.
Jak pracownik socjalny może wspierać ofiarę przemocy, aby ta zakończyła związek ze sprawcą i uniezależniła się od niego?
Wychodzenie ze związku przemocowego nie jest łatwym przedsięwzięciem, to skomplikowany proces wymagający determinacji i odwagi. Wiele kobiet, mówiąc o tym doświadczeniu, określa je jako walkę o przetrwanie, o życie, o siebie. Aby rozpocząć wychodzenie z takiego uwikłania, konieczne jest zdanie sobie sprawy z tego, czym jest związek oparty na przemocy i jakie są jego główne cechy. Należy pamiętać, że mamy tu do czynienia z potężnym splątaniem psychologicznym, które gmatwa dodatkowo brak wsparcia społecznego, komplikacje prawne, a co najsmutniejsze – stygmatyzacja ofiar.