Dział: Zdaniem psychologa
Konopie indyjskie są jedną z najszerzej stosowanych rekreacyjnie substancji na świecie. Kannabinoidy są głównymi składnikami psychoaktywnymi marihuany spośród 113 obecnych w nich substancji. Znane powszechnie i pożądane uczucie bycia na „haju” wywołuje delta-9-tetrahydrokannabinol (THC). Innym powszechnym kannabinoidem jest kannabidiol (CBD), który nie wywołuje takich samych efektów euforycznych jak THC, ale jest stosowany w różnych wskazaniach.
Artykuł dotyka tematyki doświadczenia traumatycznego oraz uzależnienia i powiązań pomiędzy tymi zjawiskami. Przedstawia krótką historię pojęć, podejmuje dyskusję nad rozumieniem definicji obu zjawisk, a także skupia się na praktycznych powiązaniach pomiędzy traumą a uzależnieniem, a także ich leczeniem. Podkreśla istotę zauważania uzależnienia występującego u klientów z doświadczeniem traumy czy też zwrócenia uwagi na zaburzenia traumatyczne u pacjentów uzależnionych oraz integrowania tych zjawisk.
Młode osoby często borykają się w swoim życiu z wieloma sytuacjami wywołującymi w nich napięcie, z którymi trudno im sobie poradzić w adekwatny sposób. Dzieje się tak z różnych powodów – czasami dlatego, że w ich systemie rodzinnym brakuje odpowiednich wzorców moderujących pewne zachowania, z powodu niewłaściwych postaw innych ludzi skierowanych w stronę młodej osoby (np. różne formy przemocy), czasem jest to powiązane ze współwystępującymi zaburzeniami, takimi jak chociażby depresja, lęk czy zaburzenia stresu pourazowego.
Według Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA, 2017) każdego roku 2,5 mln dzieci jest angażowanych w postępowania sądowe w UE. Udział dzieci jest kluczowy, na co wskazują zapisy prawa międzynarodowego oraz Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka. Zapewnienie przyjaznych warunków podczas wysłuchania w sprawach cywilnych jest istotne dla sprawnego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. Niezbędne jest, aby dzieci uczestniczące w wysłuchaniu czuły się bezpieczne i szanowane, a także aby minimalizować stres i ryzyko ich wtórnej traumatyzacji.
„Co się z nim stało?” – łamiemy sobie głowy, gdy ktoś, kto jeszcze niedawno był chodzącym ideałem, staje się psychicznym krzywdzicielem, myślącym wyłącznie o sobie, obojętnym na uczucia innych egocentrykiem. A odpowiedź może być tyle prosta, co bolesna: wpadliśmy w sidła narcyza.
Bullying jako forma przemocy pojawia się w różnych środowiskach już od najmłodszych grup przedszkolnych (Tłuściak-Deliowska, 2017). Rozumiany jest jako niebezpieczne i agresywne zachowanie, które ma konkretną charakterystykę (Orpinas, Horne, 2006). Przybiera różne formy, jednak wyróżnia je świadome i długotrwałe oddziaływanie przemocowe oraz dysproporcja sił między oprawcą a ofiarą.
Obecnie handel ludźmi jest drugą co do wielkości najbardziej dochodową działalnością przestępczą zaraz po biznesie narkotykowym. Choć wydaje się, że narażone na niebezpieczeństwo są w głównej mierze kobiety, to w rzeczywistości ofiarami procederu są także mężczyźni i dzieci.
Asertywność to dla rodziców kontrowersyjny, grząski temat. Budzi emocje i dość często postrzegany jest zero-jedynkowo, skrajnie. Psychologowie są przekonani, że taka postawa służy wartościom osobistym, budowaniu dobrych, bezpiecznych relacji z otoczeniem i – co ważne – pozwala na wypracowanie prawidłowego wzorca postępowania. Niestety, asertywność bywa identyfikowana również z egoizmem i bezwzględnym stawianiem siebie na pierwszym miejscu. Często nie wiemy dokładnie, co się pod tym pojęciem kryje i mając swoje założenia, nie chcemy się w tę dziedzinę wgłębiać.
Bezdomni – ludzie wyrzuceni poza społeczny nawias. Kolokwialnie mówi się o nich „trolle”. Ich widok budzi skrajne emocje: wstręt, pogardę, obrzydzenie, niechęć, współczucie, litość, poczucie, że życie nie jest sprawiedliwe.
Praca osoby zatrudnionej na stanowisku pracownika pomocy społecznej polega na kontakcie z osobami w różnego rodzaju kryzysach. Wymaga ona od pracownika wysokiego poziomu kompetencji interpersonalnych, które – jak dowodzi wiele doniesień z praktyki szeroko rozumianej pomocy psychologicznej – w dużym stopniu przyczyniają się do poprawy funkcjonowania osób wspieranych.