Dział: Tematu numeru

W ramach sprzeciwu przeciwko wyrokowi Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 2020 r. o sygn. akt: K 1/20 oraz wykazania, z jakimi konsekwencjami może wiązać się wyrażone przez Trybunał stanowisko, jeden z posłów Lewicy na początku lutego 2021 r. złożył w Oddziale ZUS wniosek o „dopłatę do świadczenia 500+” za okres od poczęcia do urodzenia się jego dziecka. Opublikowana w mediach i na portalach społecznościowych treść tego wniosku została natychmiast wykorzystana przez innych rodziców do składania wniosków o identycznej treści.

Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Szczecinie (dalej RIO) w wystąpieniu z dnia 10 listopada 2020 r. (znak K.0542.PZ.53.JK.2020) w przedmiocie naliczania odsetek od nieterminowych płatności z tytułu opłat za pobyt w domach pomocy społecznej, wnoszonych przez osoby zobowiązane wymienione w art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej uznało, że w przypadku nieterminowej płatności należy stosować przepisy ustawy Ordynacja podatkowa i obciążać spóźnionych zobowiązanych odsetkami jak od zaległości podatkowych.

W październiku 2020 roku na stronach rządowego Centrum Legislacji ukazał się projekt nowelizacji ustawy o pomocy społecznej.1 Część zaplanowanych zmian jest odpowiedzią na postulaty podmiotów zajmujących się stosowaniem przepisów dotyczących pomocy społecznej w praktyce oraz na wnioski napływające od pracowników socjalnych, związane z koniecznością doregulowania przepisów dotyczących wykonywania przez nich zawodu.

Do problematyki nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej powracamy co jakiś czas. Wydawałoby się, że zagadnienie to zostało poddane dogłębnej analizie i przepisy je regulujące nie powinny już budzić wątpliwości. Praktyka pokazuje jednak, że tak nie jest.

Czyli o kilku istotnych dla OPS-ów przepisach związanych z COVID-19, które zostaną na dłużej w obrocie prawnym. Stan zagrożenia epidemicznego i stan epidemii COVID-19 oraz liczne zakazy i nakazy związane z przeciwdziałaniem rozprzestrzeniania się koronawirusa SARS-CoV-2 wymusiły wprowadzenie przepisów organizujących działalność w różnych sferach życia publicznego w sposób minimalizujący zagrożenia.

Stan epidemii stał się w Polsce faktem i to nie tylko dlatego, że zalegalizowało go rozporządzenie Rady Ministrów, ale przede wszystkim dlatego, że kilka tysięcy zachorowań, ofiary śmiertelne i dziesiątki tysięcy osób w kwarantannie dobitnie świadczą o niebezpieczeństwie, w jakim się znaleźliśmy.

Postępowanie o umieszczenie w domu pomocy społecznej odbywa się zasadniczo w dwóch trybach. Pierwszy z nich, na wniosek osoby zainteresowanej (zwany też dobrowolnym, tj. za jej wyraźną zgodą), uregulowany został w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 1507 z późn. zm.) oraz rozporządzeniach wykonawczych do ustawy. Drugi, na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego (zwany też przymusowym, albowiem umieszczenie odbywa się bez zgody osoby umieszczanej), w oparciu o przepisy zawarte w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1878 z późn. zm.).