Nowelizacja ustawy o pomocy społecznej niesie ze sobą szereg regulacji, które wymagają szerszego omówienia, szczególnie w kontekście odpłatności za DPS.
Dział: Prawo pod lupą
Czwartego października 2019 r. weszły w życie przepisy nowelizujące m.in. ustawę o pomocy społecznej (ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, Dz. U. z 2019 r., poz. 1690). Spośród zmian wprowadzonych nowelizacją jedną z najważniejszych jest doprecyzowanie zasad ustalania odpłatności za pobyt mieszkańca w domu pomocy społecznej.
Regulacje dotyczące strajku znajdziemy w ustawie o rozwiązywaniu sporów zbiorowych z dnia 23 maja 1991 r. (t.j.: z dnia 17 stycznia 2019 r., Dz. U. z 2019 r., poz. 174 ze zm.). Strajk stanowi końcowy etap sporu zbiorowego w sytuacji, gdy stronom tego sporu na wcześniejszym etapie nie uda się dojść do porozumienia. Strajk jest więc ostatecznością w walce o interesy pracowników.
Wpływ świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji na dochód osoby korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej i ponoszącej odpłatność za świadczenia z pomocy społecznej
Na wniosek Ministerstwa Sprawiedliwości toczą się obecnie prace nad projektem ustawy o zmianie ustawy Kodeksu postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Szczegółowy przebieg prac można obserwować na www.legislacja.gov.pl (numer w wykazie UD 536). Jest to istotna dla ochrony ofiar przemocy nowelizacja, która wymaga wnikliwszego omówienia.
W dniu 31 lipca 2019 r. uchwalona została ustawa o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (tzw. 500 + dla osób niepełnosprawnych) (Dz.U. z 2019 r., poz. 1622). Jakie są warunki nabywania prawa, tryb przyznawania oraz zasady wypłacania nowego świadczenia w ramach systemu zabezpieczenia społecznego?
Chociaż od zmiany zasad postępowania przy przyznawaniu świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej w okresie oczekiwania przez klienta na orzeczenie o stopniu niepełnosprawności minęło ponad dwa lata (zmiany weszły w życie 1 stycznia 2017 r.), to w dalszym ciągu w praktyce stosowanie przepisów art. 106 ust. 7–11 ustawy o pomocy społecznej przez OPS-y budzi wątpliwości co do prawidłowości przyjętych rozwiązań.
W orzecznictwie sądów administracyjnych pojawiły się w ostatnim okresie rozbieżne poglądy co do sposobu rozliczania dochodu należnego za dany okres w kontekście unormowania zawartego w przepisie art. 8 ust. 12 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. Na czym polegają owe rozbieżności i jaki jest dominujący pogląd w tej sprawie?
Decyzja jest podstawowym aktem wydawanym przez wszystkie urzędy i organy administracji. Rozstrzyga sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończy sprawę w danej instancji. Poprawne wydanie decyzji wymaga spełnienia szeregu wymogów, a ich uchybienie może skutkować unieważnieniem decyzji.
Uchwalona w dniu 4 kwietnia 2019 r. ustawa o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 743) określa warunki nabywania prawa do tytułowego świadczenia oraz zasady jego wypłaty. Zgodnie z intencją projektodawców ustawy, celem jednorazowego świadczenia pieniężnego, obok pomocy dla emerytów i rencistów, ma być w szczególności zmniejszenie różnic dochodowych w społeczeństwie.
Na podstawie przepisów ustawy z dnia z dnia 23 października 2018 r. o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2192), która weszła w życie 1 stycznia 2019 r., powołany został Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (dalej: Fundusz), którego celem jest wsparcie społeczne, zawodowe lub zdrowotne osób niepełnosprawnych. Fundusz ten jest państwowym funduszem celowym, którego dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego. Na jakich zasadach funkcjonuje?