Dział: Prawo pod lupą

Zgodnie z przepisem art. 162 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), sąd opiekuńczy może na wniosek opiekuna przyznać mu za sprawowanie opieki wynagrodzenie okresowe albo też wynagrodzenie jednorazowe w dniu ustania opieki lub zwolnienia go od niej.

W pomocy społecznej trudno jest opracować jednorodny wzorzec postępowania z klientem choćby dlatego, że każdy z nich dźwiga swój własny bagaż doświadczeń, prezentuje inne podejście do problemu, które sprawiło, że trafił do systemu pomocy trafił, każdy potrzebuje innego rodzaju wsparcia, a przy tym każdy ma inne oczekiwania wobec tego systemu. Pierwsze wrażenie, pierwszy kontakt z klientem są bardzo ważne. Jednak równie ważne jest to, co potem klient wraz z pracownikiem socjalnym wypracuje w ramach działań zmierzających do przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej.

Przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1876 z późn. zm.) regulują zasady przyznawania świadczeń określonych w tejże ustawie nie tylko w odniesieniu do osób posiadających obywatelstwo polskie, mających miejsce zamieszkania i przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale także cudzoziemcom. W tym ostatnim jednak przypadku uregulowania zawarte w ustawie określają dodatkowe wymogi formalne, a także zakres możliwego wsparcia.

Przepis art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1876 z późn. zm.) formułuje dla jednostek organizacyjnych pomocy społecznej (regionalny ośrodek polityki społecznej, powiatowe centrum pomocy rodzinie, ośrodek pomocy społecznej, centrum usług społecznych, dom pomocy społecznej, placówka specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, ośrodek wsparcia i ośrodek interwencji kryzysowej), ogólną zasadę, zgodnie z którą w postępowaniu w sprawie świadczeń z pomocy społecznej należy kierować się przede wszystkim dobrem osób korzystających z pomocy społecznej i ochroną ich dóbr osobistych.

Zgodnie z przepisem art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( (t.j.: Dz. U. z 2021 r., poz. 735), organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy Kodeksu stanowią inaczej. Jakkolwiek Kodeks postępowania administracyjnego nie definiuje wprost pojęcia „decyzja”, to jednak w przepisie art. 107 Kodeksu, wymienione zostały elementy formalne decyzji. W niniejszym artykule omówione zostaną zatem najczęstsze błędy proceduralne w decyzjach administracyjnych w odniesieniu do określonych prawem elementów składowych decyzji administracyjnej.

Bardzo istotnym problemem jest realny podział pomiędzy interwencją kryzysową a pracą socjalną. Mam głębokie przekonanie, że w wielu przypadkach działania pracownika socjalnego dotykają jednej i drugiej sfery. Dlatego dla uporządkowania dalszych rozważań, należy zacząć od zdefiniowania obydwu obszarów.

Procedowana aktualnie w Sejmie nowelizacja ustawy o pomocy społecznej zakłada wprowadzenie ścieżki awansu zawodowego pracowników socjalnych. O ile zmiany w ustawie o pomocy społecznej zostaną uchwalone, o tyle ścieżka awansu stanie się ważnym elementem relacji kierownika ośrodka pomocy społecznej z pracownikami socjalnymi. Zaproponowane przez autorów projektu nowelizacji rozwiązania zakładają dodanie do ustawy nowego art. 121b.