Pracownik Ośrodka Pomocy Społecznej w Goleniowie, koordynator zespołu ds. realizacji i obsługi.
Zazwyczaj zorganizowanie uroczystości pogrzebowej jest dla pogrążonych w smutku członków rodziny i przyjaciół zmarłego możliwością oddania mu ostatniej posługi, okazania szacunku i godnego pożegnania. Jednak bywa i tak, że tej rodziny i przyjaciół nie ma, a jeśli nawet są – nie wyrażają zainteresowania sprawieniem pogrzebu. Co w takim wypadku stanowią przepisy obowiązujących ustaw?
Do problematyki nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej powracamy co jakiś czas. Wydawałoby się, że zagadnienie to zostało poddane dogłębnej analizie i przepisy je regulujące nie powinny już budzić wątpliwości. Praktyka pokazuje jednak, że tak nie jest.
Nowelizacja ustawy o pomocy społecznej niesie ze sobą szereg regulacji, które wymagają szerszego omówienia, szczególnie w kontekście odpłatności za DPS.
Uprawnienie organu do wstrzymania wypłaty świadczeń z pomocy społecznej przewidziane zostało w ustawie o pomocy społecznej w kilku przypadkach, ściśle wskazanych w treści poszczególnych przepisów. Praktyka pokazuje jednak, że czasem jest ono nadużywane w okolicznościach, w których nie powinno mieć zastosowania. Problematyczne bywa także zastosowanie właściwego trybu postępowania w takich sprawach.
Czwartego października 2019 r. weszły w życie przepisy nowelizujące m.in. ustawę o pomocy społecznej (ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, Dz. U. z 2019 r., poz. 1690). Spośród zmian wprowadzonych nowelizacją jedną z najważniejszych jest doprecyzowanie zasad ustalania odpłatności za pobyt mieszkańca w domu pomocy społecznej.
Chociaż od zmiany zasad postępowania przy przyznawaniu świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej w okresie oczekiwania przez klienta na orzeczenie o stopniu niepełnosprawności minęło ponad dwa lata (zmiany weszły w życie 1 stycznia 2017 r.), to w dalszym ciągu w praktyce stosowanie przepisów art. 106 ust. 7–11 ustawy o pomocy społecznej przez OPS-y budzi wątpliwości co do prawidłowości przyjętych rozwiązań.
Osoby osadzone w zakładach karnych oraz tymczasowo aresztowane z mocy przepisów art. 13 ustawy o pomocy społecznej tracą prawo do objęcia pomocą społeczną. Placówki, w których są umieszczone, zapewniają im bowiem utrzymanie na koszt państwa, zatem w tym zakresie nie znajdują się one w sytuacji uniemożliwiającej zaspokojenie niezbędnych potrzeb, która jest warunkiem koniecznym do otrzymania pomocy po myśli przepisów art. 2 ust. 1 i 3 ust. 1 tej ustawy.
Ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 935) znowelizowano Kodeks postępowania administracyjnego. W k.p.a. pojawiły się całkiem nieznane dotąd w procedurze administracyjnej rozwiązania – mediacje, postępowanie uproszczone, milczące załatwienie sprawy, europejska współpraca administracyjna. Znalazły się też zmiany mające wprost przełożenie na prowadzone przez OPS-y postępowania w sprawie przyznania świadczeń.
Nowelizacja Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) to jedno z największych wyzwań dla OPS w mijającym roku. Zmiany są duże i dotyczący różnych aspektów procedur prowadzonych przez ośrodki pomocy społecznej. Jaki więc wpływ ma nowelizacja k.p.a. na przyznawanie świadczeń z pomocy społecznej?
