W oczekiwaniu na orzeczenie o stopniu niepełnosprawności

Wprowadzenie do art. 106 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej przepisów ust. 7-11 miało na celu uregulowanie sytuacji przyznania pomocy osobie niezdolnej do pracy z powodu niepełnosprawności, spełniającej wszystkie przesłanki do przyznania zasiłku stałego – poza orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności. Dodanie tych przepisów wymuszone zostało wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego (TK) z dnia 6 października 2015 r. (Dz. U. poz. 1616), w którym Trybunał orzekł, że art. 106 ust. 3 (w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2017 r.) w zakresie, w jakim stanowi, iż w wypadku wniosku o przyznanie zasiłku stałego osobie całkowicie niezdolnej do pracy, legitymującej się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności i niemającej innych środków utrzymania, prawo do zasiłku ustala się począwszy od miesiąca, w którym został złożony wniosek, jest niezgodny z art. 67 ust. 2 w związku z art. 2 Konstytucji RP i w powyższym zakresie utraci moc dnia 31 grudnia 2016 r. W wyroku tym TK wskazał, że zasiłek stały jest świadczeniem, o które może starać się osoba całkowicie niezdolna do pracy, znajdująca się w trudnej sytuacji materialnej (spełniająca kryterium dochodowe). Warunek całkowitej niezdolności do pracy jest spełniony m.in. w przypadku osoby legitymującej się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Biorąc pod uwagę tryb orzekania o niepełnosprawności, w szczególności fakt, że postępowanie to może być długotrwałe, osoba uprawniona do uzyskania zasiłku stałego przez pewien czas nie może skutecznie ubiegać się o to świadczenie. Do czasu uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności nie może ona bowiem złożyć wniosku o zasiłek stały, nawet jeżeli znajduje się w trudnej sytuacji mate...