W pomocy społecznej trudno jest opracować jednorodny wzorzec postępowania z klientem choćby dlatego, że każdy z nich dźwiga swój własny bagaż doświadczeń, prezentuje inne podejście do problemu, które sprawiło, że trafił do systemu pomocy trafił, każdy potrzebuje innego rodzaju wsparcia, a przy tym każdy ma inne oczekiwania wobec tego systemu. Pierwsze wrażenie, pierwszy kontakt z klientem są bardzo ważne. Jednak równie ważne jest to, co potem klient wraz z pracownikiem socjalnym wypracuje w ramach działań zmierzających do przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej.
Autor: Iwona Klimowicz
Od 1981 roku związana z pomocą społeczną. Prowadzi liczne szkolenia, m.in. dla kuratorów i pracowników socjalnych.
O nowym rozporządzeniu w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego wspominało się już od dłuższego czasu, projekt bowiem pojawił się na stronach Rządowego Centrum Legislacji w grudniu 2020 r. Po niewielkich poprawkach rozporządzenie jest już opublikowane (Dz.U. z 2021 r., poz. 893). Wydawałoby się, że w tym zakresie niewiele można zmienić, ale lektura nowych regulacji w niektórych obszarach prowadzi do bardzo interesujących spostrzeżeń.
Bardzo istotnym problemem jest realny podział pomiędzy interwencją kryzysową a pracą socjalną. Mam głębokie przekonanie, że w wielu przypadkach działania pracownika socjalnego dotykają jednej i drugiej sfery. Dlatego dla uporządkowania dalszych rozważań, należy zacząć od zdefiniowania obydwu obszarów.
Procedowana aktualnie w Sejmie nowelizacja ustawy o pomocy społecznej zakłada wprowadzenie ścieżki awansu zawodowego pracowników socjalnych. O ile zmiany w ustawie o pomocy społecznej zostaną uchwalone, o tyle ścieżka awansu stanie się ważnym elementem relacji kierownika ośrodka pomocy społecznej z pracownikami socjalnymi. Zaproponowane przez autorów projektu nowelizacji rozwiązania zakładają dodanie do ustawy nowego art. 121b.
Projekt nowelizacji ustawy o pomocy społecznej z dnia 8 października 2020 r.1 wprowadza obowiązek przeprowadzania co dwa lata oceny okresowej pracowników socjalnych.
W poprzedniej części artykułu omówiona została rola, jaką w opracowywaniu Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych odgrywają diagnoza, w tym analiza SWOT oraz określenie wizji oraz misji strategicznych.
Dlaczego Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych (dalej: SRPS) jest niezbędnym elementem umożliwiającym kreowanie skutecznej polityki społecznej i jak podejść do jej opracowania.
Na zakończenie cyklu poświęconego Centrom Usług Społecznych (choć jesteśmy przekonane, że do tematu będziemy wracać jeszcze niejednokrotnie) warto byłoby wskazać, dlaczego tę propozycję ustawodawcy uważamy za dobry pomysł.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o realizowaniu usług społecznych, przez Centrum Usług Społecznych, do zadań CUS należy m.in. realizowanie programu usług społecznych, w tym kwalifikowanie osób zainteresowanych do korzystania z usług społecznych określonych w programie usług społecznych oraz opracowywanie i monitorowanie realizacji indywidualnych planów usług społecznych. Indywidualny plan usług społecznych to jedno z nowatorskich uregulowań ustawy, które może być podstawą efektywnego działania na rzecz osób potrzebujących kompleksowego wsparcia.
Utworzenie Centrum Usług Społecznych (dalej CUS) to proces, który należy właściwie, skrupulatnie zaplanować, aby uniknąć niespodzianek przy próbach wdrożenia. Szczególną uwagę należy poświęcić przygotowaniu programów społecznych i sposobom ich realizacji.
Czytaj więcej
Stan epidemii stał się w Polsce faktem i to nie tylko dlatego, że zalegalizowało go rozporządzenie Rady Ministrów, ale przede wszystkim dlatego, że kilka tysięcy zachorowań, ofiary śmiertelne i dziesiątki tysięcy osób w kwarantannie dobitnie świadczą o niebezpieczeństwie, w jakim się znaleźliśmy.
Naturalną konsekwencją utworzenia Centrum Usług Społecznych (CUS), którego zadaniem będzie przygotowanie i świadczenie usług dopasowanych do potrzeb społeczności lokalnej, będzie rozeznanie potrzeb i potencjału wspólnoty samorządowej i sporządzenie diagnozy tych potrzeb i potencjału. Diagnoza posłużyć może do przyjęcia przez gminę programu usług społecznych, których rodzaj może wykraczać poza katalog ustawowo przyjętych usług, świadczonych dotychczas.