Zgodnie z preambułą ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, konstytucyjna zasada pomocniczości nakłada na państwo obowiązek wspierania jedynie tych osób ubogich, które nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb i nie otrzymują należnego im wsparcia od osób należących do kręgu zobowiązanych wobec nich do alimentacji. Takie osoby – po spełnieniu ustawowych przesłanek – otrzymują status osób uprawnionych.
Poprzednie dwa artykuły z niniejszego cyklu dotyczyły pracy z rodziną biologiczną zagrożoną odebraniem dziecka lub po jego umieszczeniu w pieczy zastępczej. W niniejszym artykule przyszła pora na podzielenie się refleksjami związanymi z planem pomocy dziecku zabranemu z rodziny biologicznej i umieszczonemu w rodzinnej pieczy zastępczej.
Mówiąc o wywiadzie środowiskowym, zwykle skupiamy się na przepisach i formalnościach. Chcemy być uważni, skrupulatni, rzetelni, by odpowiedzialnie realizować swoje zadania. Celem jest pozyskanie informacji niezbędnych do wydania decyzji w sprawie przyznania lub odmowie pomocy lub też zaproponowania innych możliwych form wsparcia. Poznanie osoby i jej sytuacji otwiera pewną ścieżkę, którą dalej wspólnie mamy podążać.
Wypalenie zawodowe jest zjawiskiem dość powszechnym, spowodowanym zmianami cywilizacyjnymi oraz wzrastającymi potrzebami spełnienia się i sprostania wymaganiom organizacyjnym. Nie wynika z pojedynczej sytuacji stresowej, ale z wielu czynników, które doprowadzają do wyczerpania. Występuje wtedy, gdy dajemy z siebie tak dużo energii i zaangażowania, że oczekiwalibyśmy spektakularnych wyników lub uznania, a tak nie jest, tym bardziej że mamy poczucie występowania wielu ograniczeń. Pojawia się stres, frustracja i niezadowolenie z siebie, co negatywnie przekłada się na radzenie sobie z sytuacjami stresowymi.
Samodzielność to nie tylko umiejętność radzenia sobie bez pomocy innych w zakresie czynności samoobsługowych. To przede wszystkim potrzeba rozwojowa, autonomia, gotowość do podejmowania wyzwań i pokonywania różnych przeszkód. Poniżej prezentujemy praktyczne skrypty, które można użyć w pracy z rodzicami i opiekunami.
Praca wykonywana przez pracownika socjalnego opiera się w dużej mierze na poprawnej komunikacji. Wszystko, co przyczynia się do poprawy jakości tego narzędzia interwencji socjalnej, jest cenne.
W nawiązaniu do wcześniejszego artykułu, który ukazał się na tych łamach, na temat roli projektu socjalnego w procesie zmiany oraz przekonania, że udało mi się zachęcić Czytelników do wykorzystania tego narzędzia w pracy socjalnej, chciałabym opisać jak najbardziej przekonywująco, a zarazem krótko i przejrzyście, etapy projektu socjalnego i możliwości jego wykorzystania w zarządzaniu procesem zmiany.
Zbudowanie szczęśliwego, harmonijnego związku, opartego na miłości, w którym oboje partnerzy czerpią satysfakcję z życia seksualnego… to bez wątpienia marzenie większości ludzi na świecie. Jednak nie aż tak wielu, zarówno tych z diagnozą zespołu Aspergera (ZA), jak i bez niej, ma szansę na jego realizację.
Od chwili gdy w listopadzie 2018 r. do Sejmu wpłynął prezydencki projekt ustawy o realizowaniu usług społecznych przez centrum usług społecznych1, nie milkną dyskusje na temat plusów i minusów tego projektu. I słusznie, ponieważ jest to pierwsza od lat próba podjęcia działań w celu usprawnienia systemu świadczenia usług społecznych.
Trening Umiejętności Społecznych jest zbiorem interwencji poznawczo-behawioralnych skonstruowanych tak, aby były one łatwo dostosowane przez prowadzących, dla dzieci i młodzieży oraz osób z ukrytymi niepełnosprawnościami, jaką jest obecność zespołu Aspergera lub zaburzeń pokrewnych, które uniemożliwiają im prawidłowe funkcjonowanie społeczne, emocjonalne oraz zakłócają procesy uczenia się.
Organizowanie społeczności lokalnej to proces, który nie może być prowadzony jednoosobowo.
Praca w i na rzecz środowiska lokalnego wymaga zaangażowania wielu osób, mieszkańców, organizacji, instytucji działających w danej społeczności. Idea partnerstwa opiera się na zasadzie „razem można więcej”.
Pracownicy socjalni są grupą zawodową posiadającą szczególny status, który wynika z ustawy o pomocy społecznej.
Przepisy uwzględniają wyjątkowy charakter pracy pracowników socjalnych, dając im nie tylko dodatkową ochronę w zakresie prewencji ich życia i zdrowia, ale też dodatkowe uprawnienia pracownicze.
