– Chcieliśmy stworzyć miejsce, gdzie ludzie będą mogli odmienić swój los. Ludzie tego potrzebowali, bo po wyjściu z więzienia, poprawczaka czy szpitala psychiatrycznego wracali do starego środowiska i starych nawyków. W takich instytucjach zmiana osobista jest prawie niemożliwa. Bo zmiana jest możliwa tylko wtedy, gdy zbuduje się więzi. Zmiana nie nastąpi tylko poprzez zaspokajanie potrzeb fizycznych drugiego człowieka czy naszych własnych. Potrzebujemy miejsca, gdzie pokonamy nasze ograniczania, gdzie wzrasta człowieczeństwo w człowieku. A człowieczeństwo w człowieku, mówił Tomek [współzałożyciel Barki, mąż Barbary – przyp. red.], mierzy się stosunkiem do najsłabszego, najbardziej pogubionego, najbardziej zdewastowanego i najbardziej cierpiącego członka społeczności. To są podstawy Barki – wspomina Barbara Sadowska.
POLECAMY
Początki Barki – z małej wspólnoty do międzynarodowej sieci
Fundacja Barka powstała w 1989 roku jako odpowiedź na rosnące potrzeby społeczne w Polsce w okresie transformacji ustrojowej. W tamtym czasie tysiące osób borykały się z trudnościami wynikającymi...