Mentoring w OPS

Nie ma nic bardziej naturalnego niż to, że dojrzały pracownik bezinteresownie chce dzielić się swoją wiedzą, a młody pracownik tej wiedzy poszukuje. Prostotę i efektywność tego procesu dostrzegają firmy i instytucje i nawet jeśli nie nazywają tego procesu mentoringiem, często go stosują. Mentoring to specyficzna forma świadczenia usługi pomocy i wspierania ludzi w trudnych dla nich sytuacjach społecznych, życiowych, związanych przede wszystkim z problemami adaptacyjnymi, bazująca głównie na  doświadczonych ochotnikach, dzielących się swoim czasem i doświadczeniem, przekazujących podopiecznym najlepsze i sprawdzone sposoby działania, wspierających ich w dążeniu do zdobycia nowych umiejętności i wiedzy potrzebnej do samodzielnego i skutecznego działania we współczesnym świecie, w taki sposób, aby podopieczny czuł wsparcie, pomoc, zainteresowanie, jednocześnie nie tracąc swojej autonomii i samodzielności czy poczucia odpowiedzialności za siebie.

Mentor 

W mentoringu społecznym wymaga się od mentora aktywnego udziału w życiu drugiej osoby, regularnych kontaktów, udzielania porad, nauki podstawowych umiejętności, dzielenia się doświadczeniem życiowym, motywowania podopiecznych, wspierania i wyrażania opinii. Dzięki takiej formule mentoring może być szeroko stosowany jako wsparcie dla zinstytucjonalizowanych form pomocy dla różnorodnych kategorii społecznych lub też rozwijany jako niezależna i nowa forma pomocy w organizacjach realizujących cele nakierowane na pracę z grupami defaworyzowanymi. Mentorem zostaje osoba, która posiada szczególne umiejętności dzielenia się wiedzą i doświadczeniem w indywidualnej współpracy z podopiecznym, potrafi motywować innych do nauki i do zmiany dotychczasowych zachowań, które nie są efektywne z punktu widzenia podopiecznego.

Mentoring jest procesem, w którym dokonuje się transfer wiedzy i dośw...