Zarządzanie pracą i czasem pracy

Pracownik socjalny jest jednym z zawodów służebnych, których specyfiką jest praca z ludźmi i dla ludzi. Zawsze znajdzie się grono niezadowolonych beneficjentów, opornych na wszelką współpracę, a przy tym mocno roszczeniowych, nastawionych tylko na to, aby otrzymać żądane świadczenia pieniężne. W przypadku takich klientów nawet najbardziej ambitne teorie pracy socjalnej trudno zastosować w praktyce.

Podopieczni stanowią jedno ze źródeł stresu, a wyeliminowanie tzw. trudnych klientów wydaje się być w praktyce niemożliwe. Głównymi stresorami w pracy osób świadczących usługi społeczne są (Bajcar i in., 2011): 

• duża liczba klientów przy jednoczesnym istnieniu czynnika presji czasu, 
• negatywne emocje często wyrażane przez klientów,
• świadomość często nieodwracalnych skutków własnych działań kierowanych do innych ludzi,
• konieczność motywowania i przekonywania ludzi do działań wiążących się często z ich uczuciem dyskomfortu.

W tej sytuacji warto zastanowić się nad innymi źródłami stresu w pracy pracownika socjalnego, które z pewnością można w odpowiedni sposób zminimalizować lub całkowicie wykluczyć. Jednym z bardziej wyrazistych stresorów, powodujących szereg sytuacji problematycznych, jest czas – a właściwie jego permanentny brak. Czas to swego rodzaju, dany nam na „tu i teraz”, kapitał, który warto starannie inwestować. Jest on zasobem ograniczonym, nie można go kupić, zmagazynować ani rozmnożyć. Z każdą chwilą staje się coraz cenniejszy, a poszukiwanie straconego czasu skazane jest na porażkę. Od powstania świata czas jest niezmienny. Godzina ma 60 minut, a minuta 60 sekund. Każdy z nas ma 24 godziny na dobę, 168 godzin tygodniowo i 8760 godzin rocznie. 

Czy czasem da się zarządzać?

Czas jest nieuchwytny i tak naprawdę zarządzać nim nie można. Jedną rzeczą, jaką możemy zrobić, to nauczyć się lepiej i efektywniej wykorzystywać czas, który mamy do dyspozycji. Oznacza to, że poprzez kontrolowanie tego, co ro...