Nowoczesność w wielu wymiarach wpływa na nowe trendy. Niestety, często dochodzi do sytuacji, które nie są związane z tym, aby wspierać dobrostan młodych ludzi, a wręcz przeciwnie.
Dział: WARSZTAT PRACY TERAPEUTY
Strata jest nieodłącznym elementem naszego życia. Tracimy mniej lub bardziej wartościowe rzeczy materialne. Tracimy stabilizację i poczucie bezpieczeństwa. Tracimy relacje. Tracimy także ludzi. I choć każda z utraconych rzeczy czy spraw może przynieść wiele negatywnych konsekwencji i wzbudzać w nas trudne do przeżycia emocje, to strata związana z utratą bliskiej osoby jest jednym z najtrudniejszych doświadczeń, z jakim przychodzi się nam w życiu zmierzyć.
Relacja pomocowa z osobą w kryzysie jest jednym z najbardziej wymagających, ale też najbardziej znaczących doświadczeń w pracy psychologa, terapeuty czy pracownika socjalnego.
Lody czekoladowe, ciekawa książka, inspirująca gra przygodowa, spotkanie z przyjaciółmi – to niewielkie rzeczy i aktywności, które przyczyniają się do poprawy naszego samopoczucia. Pozytywny nastrój pozwala nam na lepszy odbiór otaczającej rzeczywistości, a także przedstawia nas jako osoby otwarte, komunikatywne i chętne do tworzenia relacji.
Istnieje wiele prac naukowych wskazujących na pozytywne efekty stosowania terapii zajęciowej. Udział w niej przede wszystkim daje możliwość zdobycia nowych i cennych umiejętności przydatnych w życiu codziennym. Uczestnicy bardzo często odkrywają w sobie talenty, o których do tej pory nie wiedzieli. Zajęcia pozwalają także pozbyć się napięcia emocjonalnego oraz stresu.
Przedstawienie informacji za pomocą obrazów jest skuteczną metodą wspierającą dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD). Obraz poprawia rozumienie konkretnych sytuacji, ułatwia zapamiętywanie i uczenie się. Bazując na aktualnej wiedzy dotyczącej naturalnej predyspozycji do myślenia obrazami u osób z ASD, warto wykorzystać ten potencjał w oddziaływaniach terapeutycznych.
Różne obszary funkcjonowania osób z niepełnosprawnościami stają się coraz częściej obiektem zainteresowania naukowców i specjalistów. Poza funkcjonowaniem fizycznym czy mechanizmom tworzenia się dysfunkcji powodującym niepełnosprawność, dużym zainteresowaniem cieszy się również społeczny obszar funkcjonowania osób z niepełnosprawnościami. W związku z tym coraz większą uwagę przykuwa się do tego, jak żyją osoby z niepełnosprawnościami, z jakimi barierami muszą się mierzyć i jakie oddziaływania mogą pomóc im w powrocie do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym.
Zachowania agresywne i autoagresywne w pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną (NI) stanowią ogromne wyzwanie. Jest to obszerny temat, który jest coraz częściej poruszany w środowisku terapeutów, pedagogów oraz innych specjalistów. Rozważania oraz badania naukowe zaczęły wskazywać, iż pod tymi zachowaniami może kryć się coś więcej, niż tylko chęć zmanipulowania osoby dorosłej w celu osiągnięcia korzyści lub rozładowania nagromadzonej energii.
Dane demograficzne GUS z 2021 r. wskazują, iż osoby powyżej 60. roku życia stanowią ok. 26% populacji ludności Polski. Według prognoz w 2050 r. ich udział zwiększy się do ponad 40%. Jednym z wyzwań, które wynika ze starzenia się społeczeństwa, jest konieczność zapewnienia seniorom odpowiedniej opieki. Holistyczne wsparcie, które poprawi jakość życia osób starszych, jest możliwe do osiągnięcia przez połączenie tradycyjnej opieki medycznej, pomocy socjalnej i terapii zajęciowej.