Zgodnie z przepisem art. 209 § 1 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2204 z późn. zm.), kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem, albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące, co do zasady podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Kodeks karny (dalej: k.k. )zaostrza zagrożenie karą do 2 lat pozbawienia wolności, jeżeli sprawca naraża osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.
POLECAMY
Ściganie przestępstwa niealimentacji następuje, co do zasady na wniosek (art. 209 § 2 Kodeksu karnego). Jednakże, jeżeli pokrzywdzonemu przyznano odpowiednie świadczenia rodzinne albo świadczenia pieniężne wypłacane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, ściganie przestępstwa odbywa się już z urzędu (art. 209 § 3 Kodeksu karnego).
Aktualne brzmienie przepisów art. 209 Kodeksu karnego nadane zostało ustawą z dnia 23 marca 2017 r. o zm...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Doradca w Pomocy Społecznej"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Pełen dostęp do archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej
- ...i wiele więcej!
