Wsparcie dla osób zgłaszających problemy związane z izolacją

Dla niektórych może być doświadczeniem komfortowym, dającym poczucie bezpieczeństwa, zadowolenia. W taki sposób przyjmują to osoby stęsknione za bliskością, kontaktem z innymi, obecnością rodziny (np. dzieci tęskniące za rodzicami – dzieci otrzymują to poczucie bezpieczeństwa, kiedy jeden z rodziców pracuje z domu, a nie wychodzi z domu do pracy).
Z kolei osoby doświadczające trudności w relacjach interpersonalnych w sytuacji nakazu izolowania się, odczuwają mniej napięcia związanego z oczekiwaniami czy naciskami na otwartość w kontaktach z innymi, nawet presję, by rozmawiać z innymi, być blisko itp. Wówczas zalecenia, by ten kontakt ograniczać, są dla takich osób komfortowe. Dla innych osób doświadczenie izolacji, zamknięcia w domach, szczególnie na przykład doświadczenie kwarantanny, czyli pewnego rodzaju „przymusu” bycia odseparowanym od innych oraz pozostałe ograniczenia są frustrujące, nierzadko przekraczające osobiste możliwości korzystania z zasobów. Osoby takie cierpią np. na różnego rodzaju zaburzenia afektywne, związane z lękiem, z trudnościami z hamowaniem impulsów; mogą to być stany depresyjne, epizody lękowe, chroniczne stany obniżonego nastroju. Osoby w sytuacji zamknięcia, izolacji, odseparowania doświadczają silnej całościowej dysregulacji, w tym rozregulowania emocjonalnego. Często zgłaszane trudności:

• lęk,
• smutek,
• poczucie samotności u osób starszych, w wieku senioralnym,
• poczucie bezradności,
• ataki gniewu,
• zagubienie,
• poczucie niemocy,
• rozdrażnienie,
• napięcie w ciele, bóle fizyczne w ciele,
• organizacyjne takie jak: konflikty z dziećmi, z partnerem/partnerką.

Dla niektórych osób doświadczenie ograniczenia w poruszaniu się, zakaz przemieszczania się i brak kontaktu z innymi było subiektywnie dobrym doświadczeniem. Osoby przeżywające silny lęk w kontakcie z innymi czy wzmożone napięcie doświadczały swoistej ulgi.
Pomoc osobom doświadczającym trudności związanych związanych odseparowaniem, izolacją, ograniczeniem, czy brakiem bezpośredniego kontaktu z innymi jest z jednej strony niełatwa i stanowi poważne wyzwanie dla pracownika socjalnego. Z drugiej strony jest łatwa-zawiera różne opcje, które nie są bardzo złożone, są proste do wykonania i przy spełnienia określonych warunków – pomocne.

Przykładowe sytuacje

Aby lepiej przygotować się do skuteczniejszej pomocy osobom doświadczającym kryzysu związanego z odseparowaniem, proponuję zapoznać się z przykładowymi sytuacjami. Opis ich proponuje pewne ujęcie danej sprawy, tj. pokazuje możliwości podejścia do danej sprawy; wskazuje kroki postępowania oraz ważne kwestie, na których pracownik socjalny powinien się skoncentrować w procesie pomagania. Można opis ten potraktować jako przykład małego schematu postępowania.

Sytuacja I: osoba trans

Zgłoszenie:
Sąsiedzi z czteropiętrowego bloku zgłosili do MOPS-u informację, że na ich piętrze mieszka nieletnia osoba i od kilku dni nikt tam nie otwiera. Nie widzieli, by ktoś wchodził i wychodził. Zgłoszenie nastąpiło drogą ustną, przy okazji wizyty pracownika MOPS-u u innego mieszkańca. Pracownik uzyskał informację, że jest to osoba nielet...