Jednym z zagadnień najczęściej poruszanych przez pracowników socjalnych w kontekście ww. rozporządzenia jest kwestia zasadności i celu wprowadzania nowego narzędzia w sytuacji, gdy procedury przeciwdziałania przemocy domowej, a także sama praca socjalna od wielu lat podlega nadmiernej biurokratyzacji oraz formalizacji. Lawinowo rosnące wymogi stawiane pracownikom socjalnym, a za nimi także wytwarzana dokumentacja, niewątpliwie stanowią faktyczne ograniczenie dla realnego, a nie fasadowego wykorzystania nowego narzędzia w zabezpieczeniu dziecka doświadczającego krzywdy ze strony opiekunów. Jednym z wyzwań dla efektywnego wdrożenia formularza do praktyki i metodyki interweniowania pracowników socjalnych będzie więc nadanie sensu i przekonania do niego przede wszystkim ich samych. Narzucenie woli ustawodawcy poprzez stosowne reguły prawne to jedynie początek drogi zmierzającej do skutecznego stosowania formularza w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia dziecka. By osiągnąć tak zdefiniowany cel, w którym nowy dokument jest jednocześnie zrozumiały, sensowny i akceptowany przez pracowników socjalnych, konieczne staje się wyjaśnienie jego znaczenia oraz najczęściej pojawiających się wątpliwości co do jego praktycznego stosowania.
POLECAMY
Kwestionariusz jako narzędzie przekraczające granice różnic zawodowych
Problemem, a zarazem uzasadnieniem dla wprowadzenia kwestionariusza, jest obserwowana od wielu lat rozbieżność w rozumieniu przesłanki „zagrożenia życia lub zdrowia”, jako warunkującej możliwość zastosowania ochrony dziecka przewidzianej w art. 12a ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej. Czynność zabezpieczenia dziecka w powołanym trybie realizowana jest przez 3 służby: pomoc społeczną (pracownika socjalnego), policję (funkcjonariusza policji) i ochronę zdrowia (np. lekarza, pielęgniarkę lub ratownika medycznego). Każda z powołanych grup zawodowych, co oczywiste,...