Coaching zdrowia w nawrotach uzależnienia

Z praktyki pracownika

W świecie coachingu często mówi się, że ile szkół coachingu, tyle jego definicji, jednak wszystkie szkoły zgadzają się co do jednego: coaching jest metodą pobudzania drugiego człowieka do myślenia i poszerzania perspektyw, do oglądania swojego życia pod kątem strategii, które przynoszą pożądane efekty, oraz do poszerzania ich zastosowania.

Czym jest coaching zdrowia?

POLECAMY

Chociaż zdefiniowanie zdrowia nie jest łatwym zadaniem, podjęła się tego Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization), stwierdzając, że zdrowie – to poczucie ogólnego dobrostanu, które obejmuje cztery sfery:

  • zdrowie fizyczne (sprawność narządów, wydolność organizmu),
  • zdrowie psychiczne (w tym zdrowie umysłowe, czyli zdolność do jasnego myślenia, oraz zdrowie emocjonalne, czyli umiejętność rozpoznawania i wyrażania emocji, a także radzenia sobie z nimi),
  • zdrowie społeczne (umiejętność nawiązywania relacji, podtrzymywania ich i zakańczania oraz czerpania z nich satysfakcji),
  • zdrowie duchowe (związane z poczuciem sensu istnienia oraz wewnętrznego spokoju, niekoniecznie połączone z wierzeniami i praktykami religijnymi). Coaching zdrowia jest zatem procesem, który pozwala klientowi spojrzeć na siebie pod kątem szeroko pojętych aktywności życiowych, przyjrzeć się własnemu funkcjonowaniu w sferze fizycznej, psychicznej, społecznej oraz duchowej, określić mechanizmy, które służą zdrowieniu, a także zmienić szkodliwe nawyki (zarówno myślowe, jak i te dotyczące codziennego funkcjonowania) na nawyki wspierające ogólny dobrostan. W powyższej definicji celowo użyłam słowa „klient”, a nie „klient”, ponieważ coaching z założenia dotyczy ludzi zdrowych. 

Co to oznacza dla terapeutów uzależnień?

  • Przede wszystkim coaching powinien mieć miejsce na tym etapie leczenia, na którym nie występują ostre objawy uzależnienia (czyli np. częste głody), a abstynencja jest w miarę ustabilizowana – osobiście sięgam po coaching nie wcześniej niż po roku terapii uzależnień nieprzerwanej złamaniem abstynencji.
  • W relacji terapeuta – klient często zakłada się zależność, „ekspercką” pozycję jednej ze stron. W coachingu natomiast relacja jest oparta na partnerstwie (podobną postawę przyjmują np. terapeuci pracujący w nurcie dialogu motywującego) i na założeniu, że w gabinecie spotyka się dwóch ekspertów: jeden od rozumienia procesu zmiany, drugi – od samego siebie. Terapeuta w roli coacha nie może uznać, że wie lepiej od klienta, dokąd ten drugi ma dojść. Na tym etapie to klient określa cel zmiany, natomiast zadaniem coacha jest urealnianie celów, odkrywanie przeszkód (często nieuświadomionych przez klienta) w drodze do celu i wydobywanie motywacji oraz zasobów, dzięki którym cel zostanie osiągnięty.

Czym jest nawrót w leczeniu uzależnienia?

Zdefiniowanie nawrotu uzależnienia również nie jest łatwą sprawą, a różne rozumienie tego zjawiska odzwierciedla się w mnogości jego definicji. Często jednak mówi się, że jest to proces, który przebiega stopniowo i może prowadzić do rozpoczęcia ponownego zażywania substancji (lub angażowania się w problemowe zachowanie w wypadku uzależnień czynnościowych). 

Obecnie w środowisku leczenia uzależnień zdaje się przeważać przekonanie, które wypływa z teorii uczenia się społecznego Bandury i według którego nawrót nie stanowi odrębnej jakości, czynnika...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów



Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 10 wydań czasopisma "Doradca w Pomocy Społecznej"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Pełen dostęp do archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej
  • ...i wiele więcej!

Przypisy