Część rozpoznania powodowana jest współwystępowaniem borderline z innymi zaburzeniami, przykładowo z obsesyjno-kompulsywnymi, afektywnymi czy uzależnieniem od narkotyków lub alkoholu. W dosłownym tłumaczeniu borderline oznacza osobowość z pogranicza. Określa osoby, u których zaburzenia psychiczne mieściły się pomiędzy zaburzeniami neurotycznymi (tj. nerwicami) a zaburzeniami psychotycznymi (tj. schizofrenicznymi). Różnica polega na tym, że u pacjentów z tej grupy nie dochodzi do takiego głębokiego poziomu pogorszenia, żeby móc zdiagnozować u nich schizofrenię. Paradoksalnie, stan pacjentów stale się zmienia, ale jednocześnie jest na tyle stabilny, że dla jego określenia używa się formy „stabilna niestabilność”. To jeden z podtypów zaburzeń osobowości, z którym błędnie utożsamia się wszystkie zaburzenia osobowości. Pojęcie borderline wprowadził do literatury psychiatrycznej i psychoanalizy pod koniec lat 30. XX wieku Stern. Inne określenia to zaburzenie z pogranicza lub pograniczne. Symptomy z jednej strony są charakterystyczne do stanów psychotycznych, a z drugiej dla neurotycznych. Zaburzenie pojawia się w okresie dojrzewania albo we wczesnej młodości i występuje u około 3% populacji. Częstość występowania u kobiet i mężczyzn jest zbliżona, ale kobiety częściej poszukują fachowej pomocy.
POLECAMY
Ważne
Jest bardzo wiele koncepcji, które miałby wyjaśnić korzenie kształtowania się osobowości borderline, jednak wskazanie jednego, konkretnego czynnika nadal nie jest możliwe. Jedna z koncepcji mówi, że przyczyny leżą w oddziaływaniu środowiska; inne, że szczególne znaczenie ma wczesna relacja dziecka z rodzicami, charakteryzująca się chłodną i słabą więzią oraz zaniedbaniami z ich strony, poczucie bycia porzuconym poprzez rozłąkę lub śmierć bliskich, również na skutek bardzo silnego stresu generowanego przemocą psychiczną albo seksualnym molestowaniem.
Klinicyści zadawali sobie pytanie, czy obserwowane objawy borderline są jakąś szczególną formą psychozy czy raczej głębokiej neurozy1, która ujawnia się w nieco innej postaci niż klasyczna nerwica. Tak więc do czasu wprowadzenia do psychopatologii określenia borderline wszystko to, co nie było psychozą – diagnozowano jak nerwicę, zaś to, co nerwicą nie było, diagnozowano jako stan psychotyczny. Współwystępowanie innych zaburzeń wraz z borderline jest bardzo wysokie, choć prowadzone badania dotyczące tego zjawiska zasadniczo się różnią. W badaniu prowadzonym w 2008 roku w Stanach Zjednoczonych na niemal 35 tysiącach osób wykazano, że zespół stresu pourazowego występuje u 28-58% osób, zaburzenia depresyjne u około 80%, zaburzenia odżywiania u 7-26%, zaburzenia afektywne u 75-96%, nadużywanie substancji ps...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Doradca w Pomocy Społecznej"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Pełen dostęp do archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej
- ...i wiele więcej!
