Rodzicielstwo poprzez adopcję. Jak zbudować więź opartą na empatii, wzajemnym szacunku i zrozumieniu

Relacja rodzic – dziecko:    

Pierwsza relacja z najbliższym opiekunem, rodzicem ma decydujący wpływ na rozwój dziecka i jego przyszłe życie. Pierwsze związki z innymi ludźmi (zazwyczaj rodzicami) są dla dziecka najważniejszymi związkami w życiu z kilku powodów:

• decydująco wpływają na rozwój samooceny, poczucia własnej wartości i pewności siebie,
• kreują podwaliny pod tworzenie wszelkich przyszłych związków i relacji z innymi osobami,
• wykształcają schematy zachowań pojawiające się w konkretnych sytuacjach (np. tradycje, przekonania),
• w dużym stopniu kształtują rozwój osobowości dziecka,
• w pierwszych kilkunastu latach życia zapewniają bezpieczeństwo oraz wsparcie i umożliwiają swobodny rozwój fizyczny i psychiczny (Schaffer 2005, s. 122),
• stanowią bazę do powstania przyszłej sieci wsparcia społecznego.
   

Moment pojawienia się dziecka oraz oczekiwania na jego nadejście jest zazwyczaj dla rodziców czasem ekscytującym, a zarazem pełnym obaw i pytań, które przynajmniej przez pewien czas pozostaną bez odpowiedzi. Sytuacja jest jeszcze bardziej stresująca i niepewna w przypadku rodzin adopcyjnych. „Czy zdoła pokochać mnie tak, jakbym był jego biologicznym rodzicem?”, „W jaki sposób sprawić, żeby było samodzielne?”, „Czy będzie się czuło przy mnie bezpiecznie?”, „W jaki sposób mam z nim rozmawiać i bawić się?”, „Czy będzie z nami szczęśliwe?”, „Czy będziemy potrafili rozwiązywać problemy i się dogadywać?” – to tylko nieliczne z pytań, które przyszli rodzice adopcyjni zadają często sami sobie. Niniejszy artykuł skupiony jest na rodzicielskich obawach związanych z nawiązywaniem oraz podtrzymywaniem relacji i więzi z małym dzieckiem. Jest jednocześnie zbiorem propozycji zaleceń stworzonych w celu ułatwienia rozwiązywania wyżej wymienionych trudności w gabinetach psychologicznych.

Relacja zaspokajająca podstawowe potrzeby psychiczne

Wszelkie...