Nastolatki a cyberprzemoc. Wyłaniające się wyzwania i jak je przezwyciężyć?

Cyberprzemoc, czyli problem zdrowia publicznego

Warto wspomnieć, że istnieje wiele czynników ryzyka, bywa, że pod presją rówieśników oraz uwarunkowań związanych z rozwojem, dzieci i młodzież zwykle radzą sobie gorzej niż dorośli, gdy wymaga się od nich zachowania samodyscypliny, aby osiągnąć dobre wyniki w nieznanych sytuacjach. Impulsywność, poszukiwanie doznań i różnice indywidualne powodują, że nastolatkowie ryzykują odrzuceniem standardowych szablonów postępowania związanych z ryzykiem (Reyna, Farley 2006, s. 1–44).
Jak wynika z danych UNICEF z 2017 r., około jednej trzeciej użytkowników internetu na świecie to dzieci i młodzież poniżej osiemnastego roku życia (UNICEF 2017). Niewątpliwie technologia cyfrowa zapewnia nową formę komunikacji międzyludzkiej (Thomas, Connor, Scott 2015, s. 135–152). Ciemną stroną korzystania z internetu przez młodych ludzi jest to, że mogą oni atakować lub cierpieć z powodu nękania ze strony innych osób w cyberprzestrzeni. Takie zachowanie jest również uznawane za cyberprzemoc (Baldry, Farrington, Sorrentino 2015, s. 36–51). 

Chociaż cyberprzemoc jest wciąż stosunkowo nową dziedziną badań, jest uważana za poważny problem zdrowia publicznego, ściśle związany z zachowaniem nastolatków, ze zdrowiem psychicznym i ich rozwojem (Raskauskas, Huynh 2015, s. 118–125). 
Rosnący wskaźnik dostępu do internetu na całym świecie i popularność platform mediów społecznościowych wśród młodych ludzi pogorszyły tę sytuację, ponieważ zdecydowana większość dzieci i nastolatków doświadcza cyberprzemocy lub wiktymizacji online w ciągu swojego życia. Cyberprzemoc wywiera negatywny wpływ na wiele aspektów życia młodych ludzi, w tym na naruszenie ich prywatności i postępujące zaburzenia psychiczne. Wpływ cyberprzemocy może być większy niż przemocy w tradycyjnej formie, ponieważ sprawcy mogą działać anonimowo (do pewnego momentu) i w każdej chwili łatwo nawiązać kontakt z dziećmi i młodzieżą (Hutson, Kelly, Militello 2018, s. 72–79). 
W porównaniu z profilem ofiary ze świata offline osoby prześladowane online wykazują wyższy poziom depresji, lęku i samotności. Problemy z poczuciem własnej wartości i nieobecności w szkole również okazały się niejednokrotnie związane z cyberprzemocą (van Geel, Vedder, Tanilon 2014, s. 435–442).
Ze względu na zmiany w korzystaniu i we wzorcach zachowań wśród młodzieży w mediach społecznościowych przejawy i czynniki ryzyka cyberprzemocy uległy znacznej transformacji. W tym sensie cybernękanie jest problemem globalnym, a radzenie sobie...