Komunikowanie się jako podstawowa umiejętność terapeuty w pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną

Niepełnosprawni nie mniej ważni

Każdy z nas nieustannie komunikuje się z innymi. Cóż odkrywczego może więc znaleźć się w lekcji dotyczącej komunikacji? Najbardziej odkrywcza będzie z pewnością refleksja dotycząca poziomu umiejętności, które posiadamy. Komunikujemy się zwykle w sposób automatyczny, tymczasem w pracy terapeutycznej istotne miejsce zajmuje świadome korzystanie z zasobów komunikacji. Bez opanowania podstawowych technik komunikacji nie sposób porozumieć się z drugim człowiekiem. W pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną wysoko rozwinięte umiejętności komunikacyjne są niezbędne i konieczne.

Pamiętajmy, że komunikujemy się nie tylko z pacjentami, uczestnikami zajęć, uczniami, lecz także ich bliskimi, opiekunami i innymi członkami zespołów, z którymi na co dzień współpracujemy. Zapraszam w takim razie do zastanowienia się nad poniższymi pytaniami:

POLECAMY

  • Jak oceniam swoje umiejętności komunikacyjne?
  • Czym jest aktywne słuchanie?
  • Czym jest parafraza?
  • Czy potrafię formułować pytania otwarte?
  • Czym są presupozycje?
  • Jakie elementy składają się na komunikowanie niewerbalne?
     

Odpowiedzi gotowe? Sprawdźmy je podczas dalszej lektury.

Proces komunikacji

Komunikowanie to proces porozumiewania się jednostek lub grup w sposób słowny lub bezsłowny. Jego celem jest przekazywanie informacji oraz kształtowanie relacji interpersonalnych. Z perspektywy pracy terapeutycznej umiejętności komunikacyjne są niezbędne zarówno dla identyfikacji potrzeb osób, z którymi pracujemy, poznania ich perspektywy, a także emocji, które odczuwają. Jak zauważa Virginia Satir, komunikowanie staje się jedynym i najważniejszym czynnikiem, który określa, jakiego rodzaju relacje nawiąże jednostka z innymi i co przeżyje w swoim otoczeniu (Satir, 2001).

Ponadto komunikowanie:

  • jest procesem społecznym, ponieważ zawsze przebiega w środowisku społecznym (odnosi się do co najmniej dwóch jednostek),
  • zachodzi w określonym kontekście determinowanym przez uczestników procesu,
  • ma charakter interakcyjny, co powoduje, że między uczestnikami procesu wytwarzają się określone stosunki,
  • ma charakter ciągły (niemożliwe jest się nie komunikować),
  • jest dynamiczne – polega na przyjmowaniu, rozumieniu i interpretowaniu informacji,
  • może mieć charakter jednostronny, gdzie nadawca przesyła odbiorcy informację, bądź dwustronny, w którym występuje sprzężenie zwrotne w postaci zadawania pytań, parafrazowania, zgadzania się bądź nie, manifestowania swoich emocji itp.
     

Komunikowanie się z innymi to niewątpliwie jedna z najważniejszych umiejętności terapeutycznych, stanowiąca zarówno podstawę relacji, jak i działań podejmowanych podczas procesu terapeutycznego czy uczenia. 
Osoby z niepełnosprawnością intelektualną stanowią grupę, która prezentuje specjalne potrzeby komunikacyjne – wymaga t...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów



Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Doradca w Pomocy Społecznej"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Pełen dostęp do archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej
  • ...i wiele więcej!

Przypisy