Wpływ rodziny dysfunkcyjnej na funkcjonowanie osoby uzależnionej na podstawie teorii wewnętrznego dziecka

Na przestrzeni lat łatwiej o różnorodność środków uzależniających, a co za tym idzie – zwiększa się liczba kategorii uzależnień. Kwestia funkcjonowania człowieka w uzależnieniu dotyka wielu dziedzin nauki i choć największą rolę odgrywa wiedza z zakresu psychiatrii i szeroko pojętej terapii uzależnień, to specjaliści wspierają się także miedzy innymi psychoterapią systemową, humanistyczną, pedagogiką rozwojową, psychologią kryzysów.
Na szczególną uwagę zasługuje teoria wewnętrznego dziecka i jej zastosowanie w powrocie do homeostazy i trzeźwości. Trudno jednoznacznie określić skuteczność jednej wybranej metody terapii, niezbędny jest tutaj eklektyzm. Chociaż etiologia uzależnienia danej osoby jest różnorodna i zwykle wynika z różnej konfiguracji czynników i ich natężenia, to jednak rys sięgania po środki psychoaktywne lub czynności jest podobny. Pewne jest, że substancje psychoaktywne odgrywają ważną rolę w życiu osoby używającej oraz zwykle nie ma ona dostępu do swoich emocji. Osoba ta doświadczyła w swoim życiu trudności, które wygenerowały nadmierny stres i doprowadziły do kryzysu.

Rodzina – sięganie do korzeni

Rodzina jako podstawowa składowa społeczeństwa jest fundamentem funkcjonowania jednostki. To tutaj przejmuje się wartości, uczy postaw, nabywa umiejętności i kształtuje nową osobowość. Posiadamy w niej role i posługujemy się schematami, które są przekazywanie z pokolenia na pokolenie. Rodzina determinuje to, kim jest człowiek, jaka jest jego tożsamość, z jakiego powodu podejmuje określone decyzje.
Z biegiem lat nastąpił rozkwit wiedzy z zakresu nauk społecznych i medycznych skupiających się na rozwoju człowieka i jego potrzeb. I choć psychologia i pedagogika scalają ogrom teorii na temat wyznaczników zdrowia psychicznego i dobrostanu, to faktem jest, że psychoedukacja nie spełnia należycie swojej funkcji. Nie jest to wina jedynie odbiorców, ale też n...