Kiedy stajemy naprzeciwko kipiącego od emocji dzieciaka albo niepotrafiącego opanować swojej potrzeby rozładowania napięć nastolatka, zastanawiamy się często, po czyjej stronie jest prawo do radykalnej reakcji – czy naszego podopiecznego, który przecież nie jest jeszcze do końca gotowy do tego, żeby radzić sobie z kryzysowymi sytuacjami, czy po naszej, bo czujemy się obrażani, upokarzani i traktowani jak worek treningowy do bicia. Prawda jest taka, że żadna ze stron nie ma prawa do tego, by obrażać i poniżać innych, a tym bardziej stosować wobec drugiej osoby przemocy. By sobie z tym radzić, warto skorzystać z narzędzi oraz metod działania, jakie oferuje Porozumienie bez Przemocy.
Dział: Stop przemocy
Wyzwania psychiczne i emocjonalne to naturalny element macierzyństwa, dlatego tak ważne jest, aby zapewnić matkom wsparcie społeczne i informacyjne. Trudności wynikające ze zmian hormonalnych, deficytu snu czy trudnych doświadczeń porodowych mogą pogłębiać poczucie osamotnienia i zagubienia w nowej roli. Według danych NFZ ok. 10–22% kobiet doświadcza depresji poporodowej1. Jak wynika z badań, kryzysy zdrowia psychicznego w okresie okołoporodowym są związane z trzykrotnie wyższym ryzykiem stosowania przemocy wobec dzieci – zarówno przemocy fizycznej, jak i zaniedbania2. Matki z trudnościami w regulacji emocji rzadziej okazują dzieciom potrzebne wsparcie emocjonalne i częściej stosują wobec dzieci przemoc3. Profilaktyka przemocy obejmująca wsparcie kobiet po urodzeniu dziecka może znacząco poprawić dobrostan matki i dziecka oraz zapobiegać krzywdzeniu najmłodszych.
Wiemy, jak dużo czasu i wsparcia jest potrzebne, by wyjść z kokonu i przerodzić się w cudownego motyla. I jak wiele zależy od nas samych, gdy dysponujemy odpowiednimi narzędziami do zawalczenia o swoje dobro. Z tej inicjatywy założyliśmy Fundację Wspierających Sercem „Efekt Motyla”. Chcemy być dla Was, wspierać, pokazać cudowny świat bez przemocy. Uskrzydlać!
Praca z osobami stosującymi przemoc domową to jedno z największych wyzwań w obszarze przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Przez lata zmieniało się podejście do tych osób – od konfrontacji i surowych metod oddziaływania po bardziej skuteczne strategie oparte na dialogu i budowaniu relacji. Nowelizacje ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz rozwój praktyk pomocowych pokazują, że przemoc można skutecznie redukować, jeśli podejdzie się do sprawy profesjonalnie i bez uprzedzeń. Artykuł przedstawia ewolucję podejścia do osób stosujących przemoc oraz skuteczne metody pracy, które mogą pomóc w trwałej zmianie ich zachowań.
Osobę stosującą przemoc postrzegamy jako naszego klienta. Podobnie jak ofiara przemocy w rodzinie, sprawca również nim jest. W kontakcie indywidualnym z osobą stosującą przemoc interwent powinien posiadać umiejętność afiliacji. Rozumiemy przez to przyjęcie postawy, która nastawiona jest na poznanie naszego klienta, jego myśli, działań, przeżyć tak, jak je klient widzi. Nie możemy przybrać postawy, że jest to „ktoś zły” i na wstępie rozmowy ustawić klienta na straconej pozycji, ponieważ z takim podejściem niczego nie osiągniemy w pracy z nim.
Doświadczenie bycia kobietą jest nie tylko indywidualnym przeżyciem, ale również przedmiotem wielu badań dotyczących społecznych i kulturowych aspektów funkcjonowania kobiet. Kobiecość, przeżycia i potrzeby kobiet z niepełnosprawnością intelektualną są często niezauważane. Nawet w środowiskach feministycznych funkcjonowały stereotypy związane z niepełnosprawnością, które budziły spór z ich postulatami na temat siły i możliwości kobiet. Krzywdzące przekonania i bezradność kobiet z NI (niepełnosprawnością intelektualną) może zaś narażać je na przemoc. Jak wspierać kobiety w budowaniu własnej autonomii podczas terapii? Jak pracować z osobami, które dotknęła agresja i zmagają się z traumą?