W latach 60. i 70. ubiegłego stulecia był w telewizji taki program dla dzieci i młodzieży, który zwał się Niewidzialna ręka. Jego formuła zakładała wyrobienie w młodych ludziach potrzeby bezinteresownego pomagania innym, zwłaszcza osobom starszym i chorym. To, co wtedy wyczyniały tysiące dzieciaków – tak by nie dać się nikomu zobaczyć, pozostawiając jedynie znak odbitej dłoni – było wolontariatem na miarę tamtych czasów, moderowanym przez tajemniczego i niewidzialnego dla telewidzów „opiekuna”. Co tydzień odczytywał on meldunki napływające od dzieci z całej Polski, pokazujące: kto, gdzie, komu i w jaki sposób udzielił pomocy. Na powitanie i pożegnanie zawsze przypominał: Niewidzialna ręka to także ty.
Autor: Małgorzata Łoskot
Absolwentka Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Redaktor prowadząca czasopisma „Głos Pedagogiczny”, pedagog specjalny, socjoterapeuta. Autorka popularnych programów szkoleniowych dla nauczycieli oraz programów profilaktycznych dla młodzieży. Czynnie angażuje się w pomoc dzieciom z rodzin dysfunkcyjnych.